Θεατρική παράσταση με τον Τάκι Τσαν(και DJ Alx)

Θεατρική παράσταση : «Νο 44»
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ : ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Στις 16 Φεβρουαρίου και κάθε Δευτέρα και Τρίτη ανεβαίνει στο θέατρο «Μεταξουργείο» η παράσταση «Νο 44».
Το κείμενο έχει επινοηθεί και δημιουργηθεί απο το σκηνοθέτη Γιώργο Παλούμπη και τους ηθοποιούς της παράστασης.

Το «Νο 44» είναι η δέυτερη κατά σειρά παράσταση της θεμάτικης ενότητας «Αγιογραφίες» που δημιούργησε ο Στάθης Λιβαθινός σε συνεργασία με την Άννα Βαγενά (στην ίδια ενότητα προηγήθηκε η παράσταση «Περίπτωση Ευριδίκη» της Κατερίνας Μάτσα σε σκηνοθεσία Όλιας Λαζαρίδου και θα ακολουθήσει το «Delirium Tremens» σε σκηνοθεσία Στρατή Πανούργιου).

Λίγα λόγια για το έργο...
Πρόκειται για ένα έργο που δημιούργησε ο θίασος της παράστασης μέσα από μελέτη και αυτοσχεδιασμούς. Το υλικό και τα γεγονότα που παρουσιάζονται βασίζονται σε πραγματικό πρόσωπο (με το οποίο ο θίασος επικοινωνούσε) που εκτίει την ποινή του σε ελληνική φυλακή. Στόχος της παράστασης είναι να παρουσιάσει με κριτικό βλέμμα, χωρίς τάσεις αγιοποίησης τα βιώματα του προσώπου αυτού καθώς και τα κίνητρα των πράξεών του και να κάνει ενα ισχυρό σχόλιο για το σωφρονιστικό και το γενικότερο κοινωνικό σύστημα.

Μέσω της μελέτης μιας τόσο αμφιλεγόμενης προσωπικότητας -εφόσον έχει καταδικαστεί για χρήση και εμπορία ναρκωτικών- η παράσταση αποπειράται να θίξει ερωτήματα για τις επιλογές που ορίζουν τις προσωπικότητες, για την έννοια της τιμωρίας και τη θέση του ανθρώπου μέσα στις κοινωνίες που έχει δημιουργήσει.

Η βιογραφία ξεδιπλώνεται με κεντρικό άξονα τη μέρα της αποφυλάκισης όταν το πρόσωπο βρίσκεται αντιμέτωπο με το μέλλον του και το παρελθόν του.

Η παράσταση επεξεργάζεται το θέμα της μέσα απο μια σύνθεση σκηνών ρεαλισμού, αφηγήσεων, χιούμορ και ζωντανής χιπ-χοπ μουσικής - της κατεξοχήν μουσικής που καταπιάνεται με τα κοινωνικα ζητήματα.


Λίγα λόγια απ΄ το έργο...
...Πρώτες στιγμές στη φυλακή... Περπατάω με ένα φύλακα και ακούγεται παντού βουητό... Τι 'ν αυτό το βουητό; Σκέφτομαι... Τι κρύβεται πίσω απ' αυτές τις κλειστές πόρτες; Τι να κάνουν άραγε όλοι αυτοί οι εγκληματίες εκεί μέσα κλεισμένοι...; Τρελλά πράγματα μέσα στο κεφάλι μου...

Μετά βέβαια κατάλαβα ότι είναι ένα σωρό βαρεμένοι τύποι που βλέπουν τηλεόραση. Μεσημεριανά και τέτοια. Λαμπίρη, Κους Κους, κάργα...

...Το πράγμα έχει ως εξής: Στην αρχή φοβάσαι, μετά μαθαίνεις, μετά συνηθίζεις, μετά βαριέσαι, μετά σαπίζεις. Είναι λίγο όπως στη ζωή. Μόνο που στη ζωή σαπίζεις όταν πεθάνεις. Στη φυλακή είσαι ζωντανός - σαπισμένος και συνεχίζεις....

Μη φαντάζεστε όπως στις ταινίες το τρελλό μαχαίρωμα στην τραπεζαρία..... γιατί δεν υπάρχει τραπεζαρία... ούτε κινδυνευεις στο μπάνιο, αν σου πέσει το σαπούνι... γιατί εγώ τουλάχιστον δε γνώρισα κανέναν με τέτοιες ορέξεις μες το χειμώνα με το νερό στους 0 βαθμούς....

...Δυστυχώς οι συρράξεις είναι σπάνιες.... Αλλά δόξα τω θεώ που υπάρχουν... η βία είναι συσσωρευμένη σαν απόστημα... πετάγεσαι έξω απο το κελί σου κι έχεις τσάμπα θέαμα έξω απο την πόρτα σου... μπουνιές, κλωτσιές, αίματα....Επιτέλους λίγη ζωή....!

Συντελεστές :
Σκηνοθεσία: Γιώργος Παλούμπης
Σκηνικά: Λουκία Μινέτου
Μουσική: Βαλάντης Στραβαλέξης (dj Alex)

Ηθοποιοί :
Εκάβη Ντούμα, Γιάννης Λεάκος, Μάνος Κανναβός
Ράπερ : Παναγιώτης Στραβαλέξης (Τακι Τσαν)

Παραγωγή : Θέατρο «Μεταξουργείο"